Elk jaar wil ik een opdracht met textiel voorzien. De leerlingen vinden het eerst ellendig, want ‘hoe moet je naaien?’ ‘Mogen we dat niet gewoon kleven of niet of plakken?’ Velen leren dit niet meer in het lager onderwijs en ik begrijp deze leerkrachten zeker en vast. Deze lessen zijn zeer intensief door de grote hulp die je moet zijn én de zeer grote klassen. Je kent het wel: dat draadje kan niet in mijn naald en hoe moet je dat doen?
De leerlingen vinden deze lessen zeer moeilijk, omdat ze zelf hun fantasie leren gebruiken om een ontwerp/ontwerpen te maken en deze nadien om te zetten in 3D. Ze durven zichzelf niet volledig te laten gaan, omdat ze denken dat het hen nooit zal lukken. Net op dat moment moet je als leerkracht durven zeggen: ‘ontwerp zo zot en hoe gek als je kan, de uitvoering zijn problemen voor later.‘ Nadien reik je hen technieken en trucjes aan die hen doen slagen in de opdracht. En dan zijn ze zéér tevreden. Sommigen leerden borduren, de andere hoe je volumes kan creëren,… ze mochten zich volledig uitleven. Leve die twaalfjarigen vol fantasie!
Camperfoelie 